Knelzone: Manong! Isa nga pong balut.
Manong balut: eto.. asin?
Knelzone: wag na po..
Manong balut: madalas akong napapadaan dito pero parang ngayon lang kita nakita. Taga rito
ka ba iho? Madami akong customer dito kaya madalas ako dito. Ilan, mga kilalang personalities
sa showbiz, ang ilan naman eh mga politicians. Ikaw politiko ka ba? Hindi siguro.. pero mukha
kang artista ah.
Napanuod mo ba yung that’s entertainment kahapon? Ang galing talaga sumayaw ng Universal
Motion Dancers. Paborito ko yung sayaw nila sa “Always.” Kaso, parang kulang. Gusto ko
sanang dagdagan. Siguro pag nakita ko na sila next week ituturo ko sa kanila yung steps ko,
ganito oh…. (kinampay ang mga kamay pataas at kumembot-kembot)
Knelzone: mmmp… (muntik nang mabulunan)
Manong balut: ano tingin mo? Masyado bang makembot? Well, masarap ba ang balut ko?
Refined kase ang mga sisiw nyan sa loob. Tsaka, ang nanay niyan eh artista, yung ginamit na
bibe (duck) dun sa pelikula ni Maricel Soriano. Kaya paborito kong alaga yung bibe (duck) na
yun eh.
Sa susunod bibigyan na kita ng special discount kase mukhang magiging suki kita. Ang sarap mo
kaseng kausap. Mauna na ko sayo kase madami pa kong dadaanan.
Knelzone: sige po, ingat po kyo.
Manong balut: o eto nga pala sukli mo. thanks.
knelzone: (isip.. isip...) dumarami yata adik ngayon???
***
Wet paper apartment
nothing to hide, nothing to spare
thorn apart and lost
Inside, a dark box of crumpled paper
A mirror of my life
colors melting
organic plastic sunshine
I'm walking away from you now
leaving you with all you have now
Having nothing is wanting a lot
Though your sky seem blue
I'm walking away from you
Leaving a wet paper apartment, well,
wet.
No comments:
Post a Comment