di na ako makapag buntong-hininga pa
kapus na rin kasi ako sa oras
kaya't tumakbo muli ako
papalabas sa yungib nang napasukan kong pag-asa
binabalutan ako nang takot
di ko naman talaga ginustong mapuntahan ito
ngunit sa di maipaliwanag na dahilan
nakita ko na lamang ang sarili na naka kumot ng kadiliman
"tutulungan naman kita," ang sabi mo
walang nakahawak sa aking kamay nang ako'y pumasok dito
bigla ka na lamang nawala sa likod ko
marahil, ikaw ay naligaw din sa dilim
Ramdam ko ang mabatong buhangin na aking naaapakan
ang tunog ng pagkiskis ng buhangin sa aking talampakan
teka,
aking biglang napansin, sa tunog ng mga buhangin sa bawat yapak na aking naririnig
may libo-libong tumatakbo sa loob ng yungib na 'to
ngunit sa'n kami pupunta?
minsan, kahit naririnig mo lang,
kahit wala kayong direksiyong pupuntahan
masarap isipi'ng may kasama ka'ng tumatakbo sa dilim.
No comments:
Post a Comment